گزارش سری موارد پارگی‌های شدید پرینه حین زایمان طبیعی

مقدمه: پارگی‌های شدید پرینه حین زایمان از طریق کاهش سطح سلامتی و رضایت‌­مندی مادر، پذیرش و ترویج زایمان طبیعی را با چالش مواجه می‌سازد، لذا مطالعه حاضر با هدف شناسایی عوامل خطر همراه با پارگی‌های شدید پرینه حین زایمان طبیعیانجام شد. روش‌کار: مطالعه حاضر از نوع سری موارد بود که با استفاده از پرونده پزشکی و مصاحبه با زنانی که در فاصله زمانی اول اردیبهشت تا پنجم دی ماه 1395 در بیمارستان ام‌البنین (س) مشهد زایمان کرده و دچار پارگی درجه 3 و 4 پرینه شده بودند، انجام شد. اطلاعات مستخرج از پرونده بیماران شامل داده‌های دموگرافیک و همچنین زایمانی (تعداد زایمان، طول مراحل اول و دوم زایمان، طول و فاصله انقباضات، داروهای تجویز شده در لیبر، عامل زایمان، نوع زایمان، درجه پارگی، نحوه ترمیم و وزن نوزاد) در فرم‌های مربوطه ثبت گردید. مصاحبه‌ها نیز در طی یک‌سال اول بعد از زایمان با دعوت تلفنی از بیماران و حول شکایت اصلی آنان انجام شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از روش آمار توصیفی انجام شد. یافته‌ها: از 7 بیمار ایرانی مورد بررسی، 4 مورد چندزا (2/57%) و 3 مورد نخست‌زا بودند. بیشترین فاکتورهای همراه پارگی‌های پرینه شامل 6 مورد (7/85%) القاء با اکسی‌توسین، 3 مورد (8/42%) دیابت بارداری، 3 مورد (8/42%) گذشتن از تاریخ زایمان و 2 مورد (5/28%) ماکروزومی بود. تنها در یک مورد عامل زایمان، از پرسنل رسمی اتاق زایمان بوده و در موارد دیگر زایمان توسط رزیدنت، اینترن و یا دانشجوی مامایی صورت گرفته بود. در 6 بیمار (7/85%) بیش از یک عامل خطر وجود داشت. شایع‌ترین مشکل سلامتی بعد از زایمان، بی‌اختیاری دفع گاز بود. نتیجه‌گیری: القاء با اکسی‌توسین، دیابت بارداری و گذشتن از تاریخ زایمان، از عوامل خطر شایع همراه با پارگی‌های شدید پرینه حین زایمان طبیعی می‌باشند. اکثر مادران از بی‌اختیاری دفع گاز حتی پس از ترمیم موفقیت‌آمیز رنج می‌کشند.